vrijdag 23 september 2016

23-09-2016: Golden Circle

Vandaag gaan we het eens wat relaxter doen en dus loopt de wekker ook iets later af.
Op het gemakje ontbijten en dan klaarmaken voor een stukje Golden Circle en hopen dat het ook eens ophoudt met regenen.

Om 10:35 zijn we er mee weg en het regent nog steeds lichtjes. We zullen eerst tot aan Geysir rijden - wat ongeveer het verste punt is - zodat we de dingen die dichterbij liggen en die we vandaag eventueel niet gezien krijgen, morgen nog kunnen doen. Na een kilometer of 20 stopt het met regen en komt de zon regelmatig piepen. In de verte zijn wel telkens buien te zien en dit levert een hoop regenbogen op. Op de 70 km tot Geysir krijgen we er een stuk of 15 voorgeschoteld, de ene wat feller dan de andere. Tweemaal zijn ze zo dichtbij dat het wel lijkt of we ze kunnen aanraken. Naar het schijnt kun je bij een volle regenboog aan de uiteinden een pot met goud vinden. We hebben twee keer gezocht, en nu geloof ik niet meer in sprookjes.

Omstreeks 12:00 komen we aan bij Geysir en hier loopt weer meer volk rond dan we de afgelopen weken gewoon zijn geweest. De zon is nog steeds regelmatig van de partij en wanneer we tussen de dampende bronnen lopen wanen we ons terug in Yellowstone, maar dan wel in het klein. Er is hier nog één geiser actief, de Strokkur, en deze spuit ongeveer om de 7 minuten. Door mee te luisteren naar 1 van de gidsen, leren we dat we aan de bewegingen van het water kunnen zien wanneer een 'ontploffing' van hete lucht zit aan te komen. Soms zie je echt een luchtbel opzwellen, waarna dan het water en stoom omhoog worden geblazen. Genoeg foto's gemaakt en gefilmd om het duidelijk te maken. Daarna lopen we nog wat tussen de stoom en heet-water poelen door en voor we het weten zijn we al weer een uur verder.

Tijd om onszelf op een lekker crêmeke te trakteren. We hadden ons gisteren tijdens de inkopen enkele lekkere broodjes gekocht, maar die liggen dus nog in de frigo in plaats van in de auto.

En dan gaat het nog 10 kilometer verder naar de Gulfoss, één van IJslands mooiste watervallen. De IJslanders vinden zelfs dat ze niet moet onderdoen voor de Niagara watervallen. En mooi is ze! Maar wat een volk hier; het is hier rijtje lopen om tot aan de watervallen te geraken. Eigenlijk zijn het twee watervallen boven elkaar. De bovenste is 11 meter hoog en de onderste, die er haaks onder ligt, 20 meter. Zoals gezegd, prachtig. Ook de omgeving is heerlijk met in de verte besneeuwde bergen/vulkanen. Hoeft dus niet te verwonderen dat we hier ook weer een uur rondlopen.

Om 15:45 beginnen we aan de terugweg en draaien na een tijdje af richting Thingvallavatn, IJslands grootse meer. De herfst heeft hier de lage begroeiing weer prachtig gekleurd en ik moet mij dwingen om niet te dikwijls te stoppen om foto's te maken en vooral te genieten van de kleurenpracht.
Uiteindelijk komen we rond 16:20 bij de Öxaráfoss, een 20 meter hoge waterval. We zitten hier in het gebied waar de Euraziatische plaat en de Noord-Amerikaanse plaat langzaam (2 - 2,5 cm/jaar) uit elkaar drijven. Overal zie je spleten in de aardkorst en in één ervan kun je snorkelen en duiken. We kijken hoe een groep moedigen vertrekt om te snorkelen in het ijskoude water en even later duikt een ander groepje met luchtflessen onder. Eén van hen is toch wat overmoedig geweest want ze komt onder shock snel weer terug aan de kant. Hierna lopen we naar boven naar het uitzichtpunt. Een stuk van de weg is hier in 2011 weggezakt in een kloof en nu is de aarde vervangen door een brug.

Er is hier nog één en ander te zien en er zijn verschillende korte wandelingen, maar het wordt onderhand tijd om terug naar 'huis' te gaan. Het is inmiddels 17:40 en we moeten nog ongeveer een uur rijden. Bovendien moeten nog inkopen voor vanavond worden gedaan want het is weer BBQ-time.
Én we willen nog in de hotpot die hier op ons terras staat.

Het blijft zowaar droog en wat we nog wilden doen hébben we gedaan ;)

Vandaag waren de weergoden ons dan toch weer erg gunstig gezind. Vrij veel zon gehad en temperaturen tot 12°. Wel weer regelmatig een gure wind. Trouwens frappant hoe wispelturig die wind is.
Op de kop 200 km gereden.

Morgen onze laatste dag in dit prachtige land. Misschien nog naar de Kerid, een 55 meter diepe krater die het bezoeken waard zou zijn en een bezoekje aan Hveragerdi zelf. Daarna gaat het richting Keflavik waar we tussen 16 en 17 uur in de Blue Lagoon worden verwacht.

En nu de foto's











  























































Geen opmerkingen:

Een reactie posten