woensdag 21 september 2016

20-09-2016: Höfn -> Geirland

Vannacht tussen drie en half vier naar de hemel staan turen, maar helaas, weer een maat voor niets. Er was wel een grote opklaring maar blijkbaar werkte de Bz niet mee (geen enkele app gaf trouwens de waarde aan, anders had ik kunnen blijven liggen).
Vlak nadat ik binnen was is het trouwens beginnen regenen.

Deze morgen loopt de wekker echter weer om 07:30 af. Om beurten douchen (kan ik nog effe blijven liggen ;) ) en daarna naar de ontbijtzaal.  Blijkbaar hebben we geluk dat we niet te vroeg zijn want net voor ons hebben drie grote groepen ontbeten en was er weinig plaats vrij geweest.

Om 10:00 liggen al onze spullen weer in de auto, is de sleutel ingeleverd en kunnen we vertrekken naar onze volgende bestemming: Geirland, een goede 200 km naar het westen via de ringweg langs de zuidkust.

Na een kleine 20 minuten volgt de afslag naar de Hoffellsjökull (jökull = gletsjer), 4 km gravel eindigen bij een kleine parkeerplaats waar nog een auto staat. Te voet een klein heuveltje op en dan staan we oog in oog met de imposante ijsmassa. Helemaal tot aan de gletsjer geraken we echter niet. Terwijl Annette een pad volgt dat naar de zijkant van de gletsjertong leidt, blijf ik op een steen genieten van de totale rust die hier heerst. Enkel het geruis van het smeltwater is te horen en voor de rest... niets. Wanneer ik na een tijdje wat rond wandel, zie ik plots een kleurrijke wandelschoen op de grond liggen. Nergens in de omtrek iemand te zien. Levert een mooi plaatje op voor instagram (jaja, ik heb mijn eerste stapjes op de social media gezet onder 'weerstationmaaseik.be').

Om 11:00 wordt het echter tijd om verder te rijden. Volgende halte: de Fláajökull. Eerst weer 8 km ellendige gravel, maar het loont zich. Via een wiebelende hangbrug over de rivier met smeltwater komen we na een goede 500 meter weer bij een uitzichtpunt vanwaar we vrij zicht op de gletsjer hebben. Alle gletsjers hier zijn in feite geltsjertongen die deel uitmaken van de Vatnajökull, Europa's op één na grootse gletsjer die 8% van de totale oppervlakte van IJsland inneemt (8100 km²). We zijn hier moederziel alleen.

Een half uur later zijn we al weer op weg naar de volgende bezienswaardigheid: Jökulsárlon, het grootste gletsjermeer van IJsland waar ijsbergen in ronddrijven. Deze zijn afkomstig van het afbrokkelen van de Breidamerkurjökull. Ik vrees dat we hier tijdens de voorbereiding een steekje hebben laten vallen want ik heb vanmorgen op internet gelezen dat je vooraf moet reserveren voor een rondvaart en dat alles is uitverkocht tot zaterdag. Wanneer we de parking oprijden zien we de grootste mensenmassa bijeen die we tot nu toe in IJsland gezien hebben. Niet dat het superdruk is, maar toch een paar honderd man. Maar wat een prachtig zicht, die ijsbergen. Heeft veel weg van Lake Edith Cavell, maar dan in het groot. We vragen nog even na of er nog tickets te koop zijn en dit blijkt voor een tocht met het amfibievoertuig nog mogelijk te zijn om 14u (met de zodiac is alles uitverkocht). Het is nu 13:30, dus dat komt goed uit. Een dikke € 78 armer kunnen we dus om stipt 14:00 aan boord. We krijgen een reddingsvest aangemeten en een paar honderd meter verder rijden we het water in.
Wat dan volgt is een kleine teleurstelling; we hadden gedacht dat we richting gletsjer zouden varen zoals in Glacier Bay, Alaska. Maar nee, hier vaart men rond de ijsbergen die we ook vanaf de kant zien drijven. Halfweg wordt halt gehouden en krijgen we een woordje uitleg over de omvang van de gletsjer en de ijsbergen waarvan slechts 10% boven water uitsteekt. En dan gaat het terug richting vaste land waar we 35 minuten na de start het reddingsvest weer mogen afgeven.
Ik vrees dat we door onze andere reizen rotverwend zijn geworden en we, zonder die reizen, hier veel enthousiaster zouden zijn geweest.

Maar goed, we springen nog even het 'restaurantje' binnen, maar daar staat zoveel volk aan te schuiven dat we besluiten om verder te rijden. We hebben nog wel wat in de auto liggen om op te knabbelen. Een paar kilometer verder stoppen we om 16:00 bij een tweede ijsbergenmeer aan de voet van de Fjallsjökull en hier wordt ons onmiddellijk duidelijk dat we geen steekje maar een heuse steek hebben laten vallen. Ook hier kun je met een zodiac het water op, maar brengt men je tot dichtbij de gletsjer (had wel €18 meer gekost, maar is het zeker waard - dus als je ooit van plan bent naar IJsland te gaan, vergeet het erg toeristische Jökulsárlon en kom naar hier). Er loopt hier veel minder volk rond, maar iedereen staat beneden koppelgewijs aan de waterkant foto's te maken. De tijd vliegt en voor we het weten is het al weer 15:35 en we hebben nog 120 km te gaan.

Omstreeks 16:10 zien we een mooie fotolocatie met de naam Sandfell: Eén boom en een piepklein kerkhofje en op de achtergrond mooie bergen. De mooiste scene was echter van op de weg waar ik net niet kon stoppen, maar we besluiten toch even aan het kerkhofje te stoppen. Blijkbaar was Sandfell vroeger een kleine nederzetting die door een paar overstromingen, veroorzaakt door vulkaanuitbarstingen, vernield werden. Op het kerkhof werd de laatste begrafenis uitgevoerd in 1950.

16:45. Wegwijzer naar de Svínafellsjökull. Weer 2 km gravel, maar dit zou de enige gletsjertong zijn waar je echt dichtbij kunt geraken en die een impressie geeft van de omvang van de ijsmassa (alsof we die nog niet hadden). Beneden weer een klein meer met wat ijsbergen en via een pad over de rotsen kun je een stukje naar boven. Het ijs is inderdaad dichtbij en is een heerlijk decor voor fotografen. Zo ook voor de familie Japanners (of Chinezen of iets dergelijks) die net voor ons boven zijn. Een jong koppel met peuter en ouders. Terwijl ik mijn statief opstel voor één van de weinige foto's waar we samen op staan, beginnen zij ook aan een uitgebreide fotosessie. Ietwat verlegen vraagt de jonge moeder aan Annette of zij een familiefoto van hun wil maken, en wanneer dat achter de rug is denken wij dat we zonder hen op de foto kunnen. Verkeerd gedacht dus, want nu volgen nog eens de individuele sessies van het hele gezin. Na een tijdje krijgt bompa in de gaten dat wij ook een foto willen maken en gaan ze toch even opzij staan :)
Overigens zijn hier sinds 2007 twee Duitse jongens vermist en dus vermoedelijk omgekomen op de gletsjer.

Om 17:15 beginnen we aan onze laatste 75 km. Het landschap is overweldigend en moeilijk te beschrijven. Er volgt weer een stuk van rond de 15 km door maanlandschap, gevormd door neerslag van vulkaanassen, om daarna over te gaan in met groen mos begroeide bodem en imposante bergen. Omdat we hier morgen toch weer terugkomen, rijden we echter weer aan één stuk door tot Geirland. Twee kilometer voor aankomst wel nog effe wat foto's genomen aan de Stórnarfoss, kwestie van nog eens een waterval te hebben tussen al dat gletsjergeweld.

Om 19:00 weer lekker gegeten. We zitten in kleine gebouwen die opgedeeld zijn in 4 kamers (zie het als 4 kleine vierkanten in een groter vierkant) en hebben dus aan twee zijden 'buren'. Ik vrees dat we hier twee nachten weinig rust gaan hebben want het is erg gehorig en als het regent hoor je iedere druppel op het dak vallen. En regenen doet het goed sinds we hier zijn.

Tijdens de dag waren de weergoden ons echter heel goed gezind: het was een komen en gaan van buien met daartussen brede zonnige momenten. En laat het nu enkel geregend hebben tijdens onze verplaatsingen. Heel de dag met de regenbroek rondgelopen (en we waren zeker niet de enigen die zo rondliepen) terwijl het droog was. Het was wel aan de frisse kant vandaag: tussen 7 en 10°.

Kilometerstand heb ik vergeten na te kijken en de auto staat te ver om dat nu nog te doen.

Morgen bekijken we dus het Skaftafell Nationaal Park. 

Wegens traag internet voorlopig geen filmpkes.
































 






 Zoek de zodiac eens tussen de ijsschotsen.

















Geen opmerkingen:

Een reactie posten