Kwart na tien rijden we dus terug in de richting van waar we gisteren gekomen zijn. Voordeel hiervan is dat je het landschap nu vanuit een andere ooghoek ziet. Bedoeling is om in één keer tot aan het eindpunt, het visitorcenter van het N.P., te rijden om daar een mooie wandeling te maken. Ik kan het echter niet laten om telkens weer te stoppen om wat foto's te maken. Men heeft trouwens slecht weer voorspeld en nu is het nog droog. God-weet hoe het straks is.
Zo komt het dus dat we anderhalf uur rijden over 68 km en is het 11:45 wanneer we aan het visitorcenter stoppen. Het regent inmiddels lichtjes en het is echt natkoud. Dus trekken we ons een fleecevest aan met daarover de regenjas en een wollen muts over het hoofd. De camera verdwijnt in de waterdichte rugzak. Binnen nog even een kaart gekocht en dan kunnen we beginnen aan de 7,5 km lange wandeling. Dankzij Brenda's blog weten we dat we zeker naar Sjónarnipa moeten. Hier heb je een prachtig zicht op de Skatftafellsjökull. Daarna kunnen we langs een andere weg naar de Svartifoss. Volgens de informatieborden zouden we de 7,5 km - 200 hoogtemeters tijdens de eerste 3 km - moeten kunnen afleggen in 2,5 à 3 uur.
Het is vrijwel windstil en er valt een gezapige regen die ons toch kletsnat maakt. Gelukkig hebben we er dankzij onze regenkledij geen last van. Ik heb wel al na 10 minuten mijn fleece moeten uittrekken om te vermijden dat de binnenkant van de regenjas net zo nat zou geworden als de buitenkant. Er loopt heel wat volk naar boven (overgrote deel natuurlijk spleetoogjes), maar na de splitsing tussen de weg naar de waterval en die naar het uitkijkpunt zijn we plots alleen. Hoewel we niet echt veel van de bergen om ons heen kunnen zien (zij hebben vannacht trouwens een witte muts opgezet), is het toch een mooie tocht. Vooral de kleuren op de grond zijn weer prachtig. De bos- en veenbessenstruikjes hebben hun herfstkleed aangetrokken en her en der staan paddenstoelen tussen het mos. En dan weet je het al; daar moeten foto's van gemaakt worden. Om de camera te beschermen gebeurt dit wel met de GSM, maar het resultaat mag er evengoed wezen.
Om 12:50 arriveren we dan aan het uitkijkpunt en Brenda, je had gelijk: een prachtig zicht! De weergoden hebben inmiddels compassie met ons gekregen en geen minuut voor we boven waren, is het gestopt met regenen. Het is met gletsjers net zoals met walvissen; egaal hoeveel je er al hebt gezien, je blijft het prachtig vinden. Er staan nog enkele koppels boven en dus wordt van de gelegenheid gebruik gemaakt om foto's te maken waar we samen opstaan.
Net voor we om 13:30 weer vertrekken, steekt van de ene op de andere minuut een straffe wind op. Gelukkig hebben we hem steeds in de rug, want hij zal aanzwellen tot stormachtig. Wanneer we aan de waterval komen besluiten we te bedanken voor de laatste 200 m. Je loopt dan wel wat dichter bij de waterval en hebt misschien een beter zicht op de basaltformaties er omheen, maar we hebben dit zondag in Egilsstadir al gezien en daar was het vele malen indrukwekkender (ja, we zijn verwende nesten).
En zo lopen we het laatste stuk weer tussen het volk (echter niet overdreven druk) naar beneden waar we om 14:30 aankomen. En het is nog steeds droog!
Om onze knorrende magen het zwijgen op te leggen eten we ons een geroosterde snee brood met daarop rijkelijk garnalen en ei. Lekker! En de warme choco gaat er ook vlotjes in.
Omstreeks 15:15 zitten we weer in de auto en regent het weer. Hoe dichter we bij Kirkjubaejarklaustur (probeer dat maar eens vlot uit te spreken) komen, hoe harder het regent; het valt er met bákken uit. We rijden nog even door de ene straat die het gehucht rijk is en besluiten dan terug naar de hotelkamer te rijden. We hadden eigenlijk nog een bezoekje willen brengen aan een kloof en aan de restanten van een kerk waarvan de vloer bestond uit natuurlijke basaltstenen (dus niet aangelegd), maar het weer is écht te slecht om een hond door te jagen.
Rond 19:00 wat gaan eten in Kirkjubaejarklaustur bij Systrakaffi. Bij aankomst mogen we aansluiten bij de rij wachtenden. De tent zit overvol, maar al na 10 minuten hebben we een tafeltje. De rij achter ons is weer langer geworden. Er wordt hier voortdurend met de tafels geschoven om groepen of koppels plaats te bieden.
En het wachten wordt beloond: vooraf lekkere soep en dan een overheerlijke zalmforel. De IJslandse keuken mag er best wezen.
Onderweg naar ginds was trouwens te zien hoeveel regen de afgelopen uren gevallen is; de watervallen zijn veel groter en de stormachtige wind jaagt het water bovenaan eerst omhoog om het dan schuin naar beneden te laten vallen. Er apart schouwspel dat we noodgedwongen met de GSM hebben moeten filmen, maar het is wel duidelijk hoeveel meer water naar beneden komt in vergelijking met iets meer dan 2 uur geleden.
Weerverslag: ik geloof dat ik al had gezegd dat het regent en waait, en de temperatuur schommelde steeds tussen 7 en 10° (dat laatste enkel toen het droog was).
En de Mazda heeft ons weer 145 km vervoerd.
Het hoofdstuk Noorderlicht kunnen we waarschijnlijk ook definitief afsluiten, maar we prijzen ons dolgelukkig dat we het vorige week nog gezien hebben. We hebben trouwens foto's ontvangen uit Egilsstadir waar afgelopen nacht volle bak Noorderlicht te zien was. Ik heb hier 3X aan het raam gekeken, maar telkens bewolkt.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten